Droga krzyżowa nie ma być wynikiem smutku nad tym, co spotkało Jezusa.
Droga krzyżowa, patrząc na Jezusa ma być zwierciadłem, w którym zobaczy się samego siebie, swoje życie, swoje postępowanie, swoje myśli itd. i zapłacze się nad tym, za płacze się nad samym sobą, a nie Jezusem Chrystusem.
Droga krzyżowa, to nie droga Jezusa, ale każdego z nas, gdzie każdy konfrontuje się z Jezusem, a więc Jego czyny konfrontuję z moimi. Ja mam płakać nad sobą samym, bo ile ja znaczę?, ile robię dla innych w miłości, z miłości, dla miłości?
Żyję w miłości?
Czuję miłość?
Czy przenika mnie miłość?
Droga krzyżowa to zwierciadło gdzie Jezus pyta/mówi: Ja to zrobiłem, a ty co zrobiłeś? ile zrobiłeś? w jakim sensie cokolwiek zrobiłeś, czy dla siebie, czy dla innych?
Jezus słusznie zauważa: Nie płaczcie nad mną (bo ja wiem, poco i dlaczego to robię), ale płaczcie nad sobą i swoimi dziećmi (bo jeśli nie widzisz swojej sensowności, to jak możesz zobaczyć ją we mnie?).
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz