Przykazanie IV
Wspieraj/wywyższaj/nie hańb twojego ojca (i) twoją matkę dla dobra przedłużenia-dni/przeżycia-życia na ziemi które/którą Jahwe, Bóg, dał ci.
(tłumaczenie dosłowne, własne, z j. hebrajskiego - oryginalnego)
Księga Wyjścia 20,12
W tym przykazaniu jest zawarte kilka prawd i informacji, których może nie być widać na pierwszy "rzut oka".
Kwestią sporną jest słowo, od którego zaczyna się to przykazanie: כבד - które oryginalnie oznacza: ciężar albo szacunek - wywyższenie. Można je też przełożyć jako wątroba.
Oznacza to, że czcij - jak to przekładane jest w wersji polskiej - jest kompletnie nie adekwatne do tego, co to słowo naprawdę znaczy.
Czczenie kogoś lub raczej obdarzanie kogoś czcią (szacunkiem) oczywiście mieści się w zakresie rozumienia tego słowa, słowa, które można też ująć jako: wywyższaj, wyróżniaj.
Jednakże konstrukcja tego przykazania jest dość... dziwna, ponieważ nie zawiera ono żadnego znaku po "...ojca", a przed "twoją matkę".
Może to oznaczać iż to przykazanie brzmi.
Wywyższaj-wyróżniaj-nie hańb twojego ojca, twoją matkę. (To) dla dobra przedłużenia dni na ziemi które PAN, Bóg, dał tobie.
Dlaczego słowo ciężar kompletnie nie pasuje na początku?
Bo ciężar, jako słowo koło innego słowa nigdy nie oznaczało niczego dobrego:
ociężałe serce - głupota, być upartym,
zaciążyło ramię - dokonanie się nieprzyjemnych czynów
Ciężar w Piśmie Świętym oznacza zawsze odwrotność czegoś dobrego.
I nie można tego słowa przekładać i rozumieć DOSŁOWNIE. Dlaczego?
Bo 10 przykazań otrzymali Izraelczycy, a nie Polacy, Niemcy, czy Japończycy.
Zastanawiał bym się, czy słowo nad którym się rozwodzę powyżej, to nie wątroba - a więc organ związany z... Wiarą? Duszą? A może godnością lub chwałą? - trudno powiedzieć.
Jednakże, analizując słowo pod względem znaczenia go jako "ciężar", może ono odnosi się nie do szacunku, czy wspierania ale posłuchu, podporządkowania się ojcu i matce, a wręcz niezasmucania ich, nie hańbienia.
Sporne mogę też być ostanie słowa jakie występują w tym przykazaniu: "które Jahwe, Bóg, dał tobie".
Pojawia się tutaj mała nieścisłość. Wszystkie przekłady polskie tłumaczą słowo "które" jako którą - czyli odnosi się to do tego, co człowiekowi Bóg dał, czyli ziemia. Ale gdyby przełożyć to jako "które", to odnosimy się wtedy do dni, a więc do życia. Zmienia to ogólny przekaz, wobec tego, co nam Bóg dał.
Sporne jest też przekładanie w polskich przekładach Biblii "dał" na "da". Co może świadczyć, iż Bóg dopiero coś zrobi, a nie zrobił. Tylko nie zapominajmy, iż 10 słów (10 przykazań) nie jest prawem na czas chodzenia po pustyni, ale to prawo, które ma być życiem Izraelczyków, o każdej porze dnia, czy nocy, bez względu na miejsce, czy czas.
Kiedy czyta się to przykazanie i próbuje się je zrozumieć, to nie ma wątpliwości, iż chodzi o matkę i ojca, oraz godne, czy ułożone życie na ziemi . To przykazanie powinno nam uświadomić: od kogo mamy życie, oraz ziemię na której żyjemy. To nie ludzie stworzyli samych siebie, ani też nie ulepili ziemi.
Można przetłumaczyć to przykazanie też tak:
Nie zasmucaj (lub nie uciskaj) swojego ojca i matkę. Abyś przeżył swoje życie na ziemi, które dałem ci JA, Bóg.
(i życie i ziemię).
I kiedy czyta się to przykazanie w potocznym tłumaczeniu, to może się wydawać dziwne, iż mało która osoba zwraca uwagę na fakt, że to przykazanie jest kierowane do... dzieci.
I gdyby spojrzeć na to z tej perspektywy, to ujawnia się dwuznaczeniowość słów tego przykazania:
Pierwsze znaczenie: ojciec i matka fizyczni, aby dobrze przeżyć swoje dni.
Drugie: Bóg jako Ojciec i Maryja jako Matka, aby dobrze nam się żyło na ziemi.
I jakby nie patrzeć Jezus, zmienił nieznacznie formę wobec Boga, z Jahwe, czy Bóg, na Abba, czyli Tato, lub wręcz Tatusiu.
Bóg, w momencie kiedy Jezus był jeszcze ledwie zarodkiem, jedną komórką, która zaczęła się dzielić w łonie Maryi, stał się dla nas Tatą, a my wszyscy wobec siebie Braćmi i Siostrami.
Sam Jezus stawia nas wobec Boga w relacji: Ojciec, Tato, i dziecko - czyli my.
Czy to nie Jezus powiedział, iż mamy być jak dzieci wobec Boga, Abba? Czy uczniowie nie wspominają w listach, iż kiedy Jezus, Zbawiciel oddał za nas życie, to mamy udział w synostwie Jezusa?
Tutaj widać geniusz i ogrom Boga, Abby w Niebie, iż daje przykazanie, które nawet kilka tysięcy lat później, nadal jest aktualne, pełne mocy i prawdziwości.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz